Rozemarijn koken & fotoTien jaar geleden. Een ielig meisje met hennarood haar en een grote man met kisten en lang blond haar in een staart (ja, dat lees je goed, een staart). Hij veganist, zij vegetariër. Hij anti-kraak in Leiden en zij op kamers in universiteitstad Utrecht. Jong en alternatief.
Mijn vader zei destijds doodleuk: let maar op, over tien jaar zijn jullie ook getrouwd, wonen in een eengezinswoning met kinderen en een auto voor de deur. “Welnee”, rebelleerde ik nog wat, “niet iedereen doet het zo hoor!”
Enfin. Tien jaar later. Ik maak de balans op: eengezinswoning, twee kinderen, een poes en een auto voor de deur. Het is erg. Heel erg fijn vooral. Vegetariër zijn we overigens wel nog steeds. En mijn vader sinds kort ook. Ha.
De gemeente-ambtenaar vond het gisteren zichtbaar ongemakkelijk. Enkele jaren geleden hadden wij ons al officieel laten registreren als partners en gisteren lieten we dit omzetten in een huwelijk. Niet omdat we toch per se willen trouwen met alles erop en eraan, maar omdat ik het na al die jaren zat ben om te moeten zeggen dat we geregistreerd zijn.
“Ben je getrouwd?” – “Nee, geregistreerd.” Iep.
Terug naar de ambtenaar. Ze deed deze specifieke handeling voor het eerst. Wij zaten met ons getrokken nummertje Z 003 en onze op het pinapparaatdrukkende peuter en huilende baby in een hokje bij burgerzaken. Mevrouw stond een beetje wijfelend excuses te maken dat het zo karig was. Wij wisten exact wat we konden verwachten en wilden niet anders. Maar mevrouw wilde het toch wat feestelijker maken en bood ons wat te drinken aan. Dus daar zaten we dan, met een paar plastic witte bekertjes water met zo’n bruin houdertje erom. Whoehoe, feest!
Ik zette snel mijn handtekening en toen we klaar waren -1 minuut later- bood ze nog haar excuses aan dat we er nog voor moesten betalen ook, want dat was zo ‘onfeestelijk’. Wij hebben van haar genoten, dat begrijpen jullie wel.
Geen officieel trouwgebeuren, geen ringen (maar wel een mooie ketting voor mij en een grote armband voor P.). Maar natuurlijk gaan we wel feesten, omdat we vandaag precies 10 jaar samen zijn! Deze namiddag/avond zitten we aan allerlei anti-pasti en een glas wijn met intimi bij de osteria.
gefeliciteerd! wij zijn ook ‘geregistreerd’. vooral onze oudste dochter van bijna 7 dringt wekelijks aan op een huwelijk. ik denk alleen niet dat ze genoegen zou nemen met deze ceremonie.
prachtige ketting trouwens, ik vind het ‘peultje’iets heel ontroerends hebben.