Rozemarijn koken & fotoAls je in je groentenla kijkt en je ziet enkel wat lullige penen en een week oude bos bleekselderij, denk je niet direct aan een feestmaal. Ik wilde er een bleekselderijsalade mee maken, maar Eetschrijver vond dat het toch echt een ragú* moest worden. Een prima plan, want natuurlijk had ik ook ui. En passata, pepertjes, bouillon, melk.
Maar ik had geen tagliatelle noch zin het vers te maken. Dat werd dus een partij ordinair zeg, die ragú. Met spaghetti.
De kruiden in de tuin hebben een flinke klap gehad van de sneeuw en de kou. Toch bleek er nog verse salie te zijn en natuurlijk tijm en rozemarijn, maar dat zijn sowieso taaie planten. Dat werd dus een mooi kruidenbundeltje, dat in de ragú mocht sudderen.
* ragú = ragú bolognese, wat we hier bolognesesaus noemen en dat eten ze in Bologna/Emilia-Romagna met tagliatelle, niet met spaghetti.
Nou zeg, het ligt zeker aan het weer, want Marijke had woensdag ook zulke ingrdienten en op mijn vraag: wat eten we vanavond, antwoordde ze (voordat ze wegging voor de sinterklaasaankopen) dat ze wel wat meenam, want er lag niets in de koelkast wat een goede maatlijd kon opleveren. Ik dook erin (in de koelkast natuurlijk, maar ook in de uitdaging). Kortom, er lagen (jaja) slappe winterpenen, een bos bleekselderij dat wedijverde met de penen in het slap zijn maar met nog knapperig loof in het binnenste – dat dan weer wel – en een handje snijbonen, een zeer ontstemde knorrige knolselderij, wat uien in de pot.
Ik maakte een bouillon van blokjes: eccola una zuppa di verdure. Boterhammen met ui en kaas in de oven en Arjan die net binnenkwam deed ook nog een duit in het zakje of liever gezegd een handvol sterretjesvermicelli erbij. Het werd nog een hele pan, zelfs genoeg voor een genoeglijke lunch de volgende dag en dat met dit weer!